Świat Czarnego Kota

 Trzy dni świąt z kotem to nie jest maraton. To raczej spokojny spacer z przystankami na drzemkę, obserwację choinki i kontrolę czy wszystko jest tak jak wczoraj. Bo kot najbardziej świątecznie czuje się wtedy, gdy świat pozostaje przewidywalny i bezpieczny. Dzień pierwszy. Wigilia oczami kota  Wigilia to dla kota dzień pełen niepokoju. Pachnie inaczej. Wszyscy chodzą szybciej. Stół nagle staje się centrum wszechświata, choć jeszcze wczoraj był tylko stołem. Kot obserwuje. Z góry szafy, spod kanapy albo z parapetu. Najważniejsze jest jedno. Zapewnić mu możliwość wycofania się. Bez komentarzy. Bez wyciągania spod łóżka z tekstem chodź zobacz choinkę. Kot musi wiedzieć, że ma swoje miejsce, do którego nikt nie zagląda i niczego od niego nie chce.  Choinka jest obiektem kultu. Dla ludzi symbolem świąt, dla kota zagadką. Najlepiej gdy świeci, ale nie hałasuje. Bombki powinny być takie, które przeżyją spotkanie z łapką pełną ciekawości. A jeśli jedna zginie, przyjmijmy to z go...

 Grudzień potrafi być piękny, ale w tej urodzie kryje się cicha nuta smutku. Dzień skraca się tak bardzo, że czasem wydaje się, że świat zapomina o poranku. Światło znika, zanim człowiek zdąży się nim nacieszyć. Powietrze pachnie zimą i zmęczeniem. W domach zaczyna się sezon herbat i koców, a w ludziach pojawia się to trudne do nazwania uczucie, które niektórzy lubią nazywać grudniową melancholią. Jest w nim coś nostalgicznego, coś nieuchwytnego. To podobno cena za piękno zimy.  W takich dniach nawet cisza brzmi inaczej. Nie jest letnia i nie jest wiosenna. Jest cięższa, bardziej intensywna, jakby niosła wspomnienia rzeczy, których nikt nie powiedział na głos. Człowiek zaczyna wtedy myśleć o mijającym roku, o wszystkim, co udało się zrobić, i o tym, co pozostało w cieniu. Grudzień sprzyja refleksji. A refleksja często prowadzi do melancholii. To właśnie wtedy w domu pojawia się ktoś, kto potrafi tę melancholię oswoić.   Kot nie walczy z naszym nastrojem. Nie próbuje ...

 Grudzień ma w sobie szczególną surowość. Nie pyta, czy jesteśmy gotowi. Po prostu przychodzi i zabiera dzień zbyt wcześnie, a noc przynosi za szybko. Światło zwija się w sobie, jakby było zmęczone całoroczną pracą. Człowiek próbuje to światło przedłużyć lampkami, świecami i dekoracjami, ale tylko kot naprawdę wie, jak wiele ono znaczy. Dla kota światło jest czymś więcej niż ozdobą. Jest życiem, ciepłem, spokojem i obietnicą bezpieczeństwa. W grudniu kot obchodzi własne święto, które nie ma daty i nie wymaga przygotowań. Jest nim święto światła.  Kto ma kota, ten wie, że każdy promień słońca jest dla niego wydarzeniem. Kot wyczuwa go zanim człowiek zauważy, że na podłodze pojawił się jasny pasek. W grudniu to zjawisko jest szczególnie cenne. Słońce wstaje zbyt późno i nieśmiało, jakby też marzyło o dłuższym śnie. Kiedy jednak na chwilę zajrzy przez okno, kot porusza się w jego stronę tak, jakby został do niego powołany. Może to wrodzona tęsknota za ciepłem, a może pradawna pam...

 Grudniowe noce są inne niż wszystkie. Długie, gęste, zawieszone jak ciemna mgła nad światem. Kiedy zapada wieczór, dom nagle staje się wyspą światła otoczoną wielką ciszą. W takich chwilach człowiek czuje, że zima ma swoją własną opowieść, która zaczyna się dopiero wtedy, gdy wszystko na zewnątrz zapada w sen. Według dawnych wierzeń właśnie wtedy budzą się rzeczy, których nie widać o żadnej innej porze roku. I właśnie wtedy w domu najważniejsze jest jedno stworzenie. Kot.  Kot w grudniu przestaje być zwykłym domowym towarzyszem. Staje się strażnikiem. Jest w nim coś, co łączy codzienność z tym, co tkwi na granicy opowieści. W jego oczach odbija się nie tylko blask lamp, ale także coś, czego człowiek może jedynie się domyślać. W najdłuższe noce roku kot czuwa, nawet jeśli wygląda, że śpi. Kocie ucho nie przestaje słuchać. Koci ogon nie przestaje rejestrować przepływu powietrza. Koci instynkt nie przestaje działać.  W dawnych czasach ludzie wierzyli, że koty chronią dom pr...

 Choinka jest dla człowieka symbolem świąt, tradycji i domowego ciepła. Dla czarnego kota jest czymś zupełnie innym. Jest wezwaniem, wyzwaniem, olśnieniem, pokusą i obietnicą przygody. Gdy człowiek widzi pachnące drzewko, kot widzi osobisty labirynt, wysoką wieżę do zdobycia i coś, co błyszczy, zwisa i prosi się o dotknięcie łapką. Można oczywiście udawać, że to dekoracja, ale kot nie zamierza brać udziału w tej iluzji. Dla kota choinka nie jest dekoracją. Jest sensem istnienia grudnia.  Czarny kot nie potrzebuje wiele czasu na analizę. Wystarczy moment. Człowiek przynosi do domu drzewko, a kot już zaczyna krążyć jak astronom odkrywający nową gwiazdę. Najpierw obwąchuje gałęzie bardzo powoli, jakby sprawdzał, czy choinka nie ma ukrytych tajemnic. Później robi ten charakterystyczny krok w przód, krok w tył, jeszcze jeden w bok i nagle już wie, że jego życie nabiera fascynującego kierunku. W jego oczach widać tę myśl. Oto moje.  Bombki są dla kota osobną kategorią szczęścia...

 Grudzień nie wchodzi do domu z rozmachem. Nie przynosi pierwszego dnia zimy w sposób, który zwala z nóg. Nie ma wielkiego dźwięku, nie ma fanfar, nie ma ogłoszeń na niebie. Grudzień przychodzi jak ktoś, kto stawia bardzo miękkie kroki, a ich brzmienie słyszą tylko ci wyjątkowo wrażliwi. Wśród nich zawsze są koty.  Zanim człowiek zauważy zmianę, zanim spojrzy na termometr, zanim pomyśli o kalendarzu, kot już wie. Kot czuje, że światło staje się inne. Ślizga się po ścianach bardziej nieśmiało, jakby wstydziło się wejść do środka. Kot widzi tę zmianę wcześniej niż my, bo jego oczy łapią każdy niuans barwy i każdą wahaną iskierkę dnia. Człowiek w tym czasie wciąż żyje listopadową inercją, a kot już czeka na grudzień, jakby wyczuwał nadchodzący ruch powietrza.  Wystarczy otworzyć na chwilę balkon lub uchylić okno i nagle kot robi ten swój charakterystyczny gest. Wciąga powietrze bardzo powoli. Zatrzymuje się jak statua. Jedno drgnienie wąsa, jedno minimalne uniesienie głowy i...